Nou hier is tie dan, weer een nieuwe blog uit Malawi. Het heeft weer even geduurd, maar ik heb het zo druk met leuke dingen.

Om te beginnen wil ik vertellen over mijn project. In mijn vorige blog vertelde ik dat het iet zo super liep en dat ik erg moest wennen. We hadden de volgende dag een evaluatie met James de baas van het project en met Maartje de coördinator uit Nederland. In die evaluatie hebben iris en ik aangeven dat een aantal dingen aangegeven waar we tegen aan lopen. Bijvoorbeeld dat de kinderen een hele dag rond lopen in een natte broek van ontlasting of urine en ook overal plassen en poepen, later zie je dat andere kinderen dan met de plas gaan spelen. We hebben een aantal dagen tegen elkaar gezegd, zou dit dan cultuur zijn….. maar nee dit heeft niks met cultuur te maken! Dit heeft gewoon te maken dat de huismoeder niet op de kinderen letten wanneer zij nat zijn en er niet genoeg toilet momenten aangeboden worden, dus de kinderen weten ook niet beter. Ook is het natuurlijk onhygiënisch en veel billen zijn kapot van het te lang in een te natte broek rond lopen. Ook merkte dat de huismoeders het erg makkelijk vonden dat wij er waren, en veel lagen te slapen. Het is zo dat we komen helpen, maar het moet niet zo zijn dat wij het project moeten draaien. Uiteindelijk moet adziwa het wel alleen kunnen draaien.  Het is zo dat wij als vrijwilligers er zijn om taken over te kunnen nemen van de huismoeder zodat hun meer met de kinderen kunnen doen, dit omdat wij weer weg gaan en zij zich niet te veel mogen hechten aan ons. De huismoeder blijft dus hier kan dan ook een band mee opgebouwd worden.

Ook wilde we nogmaals aangeven dat we willen helpen maar daarbij de huismoeder wel nodig hebben, dit omdat wij de taal niet goed spreken en de kinderen geen Engels kunnen. Toen de James dit allemaal had aangehoord vertelde hij ons dat dit een terug komend iets was en dat hij er graag iets mee wilde doen, ook zijn hier vanuit  Voordat we het wisten zaten we met alle huismoeders, james en maartje in een ruimte om hier over te praten. De huismoeder gaven aan dat zij het juist prettig vonden dat wij er waren en dat zij veel van ons leerde. Ook gaven zij aan dat ze ons vaal alleen laten met de kinderen omdat zij dat dachten dat de kinderen Engels zouden leren. Hier over gepraat wat ik wel erg lastig vond, je komt tenslotte helpen en dit is dan niet wat je er bij voorstelt wanneer je in Nederland bent. Ik ben r van overtuigd dat de huismoeder ook gewoon niet weten hoe ze verder moeten, we heeft James aangegeven dat dit niet zo langer kan en dat als er niets zal veranderen hij op zoek gaat naar andere werknemers. Dit komt ook omdat er klachten waren gekomen van sommige ouders.  

We zijn wel tot een afspraak gekomen, we hebben afgesproken dat we de kinderen om 10:00 en om 12:00 naar het toilet te begeleiden. Dus de eerste stap is gezet!

Ik moet zeggen dat ik me enorm rot voelde dat dit zo direct gezegd werd, James en Maartje zeiden dat dit niet door ons kwam en dat dit al heel lang een probleem is, maar toch…. Je hebt toch het idee dat de huismoeder je er op aankijken…. En jawel de volgende dag werden we door alle huismoeders genegeerd behalve door Stella de Lerares. Ach we zijn hier voor de kinderen en daar hebben we iets heel moois voor bereikt, het meer mogen gaan naar het toilet. Ik moet zeggen dat ze met de dag meer bijdraaien en vandaag was het erg gezellig op het project. Erg fijn!

Het vorige weekend zijn we met zijn 5^e naar senga bay geweest, dit is een plaats aan het meer van Malawi. We vertrokken op de zaterdag om 07:00 in de morgen. Het was 2 uur rijden en kwam dus om 10:00 aan in senga bay. We kregen onze kamers te zien en hadden even tijd om om te kleden, want om 10:30 stond onze boot al klaar om met ons naar het eiland te varen om daar te kunnen relaxen, zonnen, snorkelen en lekker te eten. Het meer was erg onrustig dus het was een spannende boortrip naar het eiland. Eenmaal aangekomen op het eiland was deze spannende trip het zeker waard, want wat een uitzicht! Marinda en ik zijn samen gaan snorkelen terwijl de andere lekker gingen zonnen. Ook werd toen het eten klaar gemaakt door de boot bemanning. Heerlijke verse vis met rijst en groente J klaar gemaakt op een vuurtje in de rotsen. Heel de ochtend en middag gesnorkeld en lekker gerelaxt om vervolgens terug te gaan aan land om daar s ‘avond lekker te gaan eten. Zondag hebben we eigenlijk heel de dag aan het strand gelegen. Om 5 uur zijn we richting Lilongwe terug vertrokken.

Maandag startte we weer op het project. We hebben die dag huisbezoeken gedaan samen met James. We gingen kijken in de huisje of we iets konden betekenen. Zo hebben we bij sommige de afwas mogen doen, tijdens de afwas klets je dan wat met de bewoners en zo kom je veel te weten hoe het hier echt gaat. Zo zaten we bij een familie, zij woonde met 15 mensen in een huisje. Opa en oma, vader en 12 kinderen! De oudste kon redelijk goed Engels dus daar hebben we wat mee geklets. Ook woonde er een meisje met een kindje, zij was al moeder van een kindje van  1 jaar en zelf was ze 17 jaar oud. Zoals ik begreep was de vader niet meer in beeld, ook haar eigen ouders had ze niet  en woonde bij haar opa en oma. Haar moeder had haar verlaten toen zij erg klein was. Zo vertelde ze over het leven hier. Weetje, je hoort altijd van die verhalen en dan denk je dat is heftig, maar nu zit er ineens een gezicht bij… een levend iemand waar jij mee praat..

Dinsdag ben ik terug gegaan naar mijn project van vorig jaar, house of joy. Super super leuk om terug te zijn! Ik heb iris meegenomen om haar te laten zien waar ik vorig haar geweest ben. We werden hartelijk ontvangen met fanta en koekjes, echter super lief! Ik heb Iris daarna een rondleiding mogen geven en alle huismoeders aan haar voorgesteld.

Ik vond het erg leuk dat iedereen me nog herkende en het erg leuk vonden om me weer terug te zien. Sommige kinderen waren er nog en andere kinderen waren er niet meer. Zo was  er een jongetje medesonn Vorig jaar was hij erg ziek binnen gebracht bij house of joy, met goede medicatie en goede voeding knapte hij goed op. Ik vond dit bijzonder dat ik hem nog goed kon herinneren. Ook was het een heel vrolijke mannetje en absoluut niet verlegen. Nou ik kwam binnen en hij begon toch eens een partij te huilen! Nu zou je denken misschien van blijdschap om mij te zijn, nee hoor hij liep heel hard weg! De huismoeder vertelde mij dat hij erg verlegen geworden was en dat hij het niet zo had zitten op onbekende mensen. Ook waren er veel nieuwe kinderen, waarvan een meisje van 2 weken.. ik denk dat ze veel te vroeg geboren is omdat ze enorm klein is. De zusters legde me uit dat ze binnen gebracht is door haar oma omdat haar ouders haar verlaten hebben..

Donderdag ben ik op safari vertrokken, de safari hebben we gedaan in Zambia. Om 07:00 zijn we vertrokken vanuit Lilongwe naar Zambia, het ongeveer 5 uur rijden. Rond een uur of 1 kwamen we aan en kregen we uitleg over de gang van zaken op het kampement. Zo mochten we als het donker werd niet meer alleen naar het toilet lopen, het kwam namelijk erg vaak voor dat er wilde dieren zoals olifanten en nijlpaarden in het kampen ment rond liepen. We moesten dan aan een bewaker vragen om mee te lopen. Na deze uitleg zijn we lekker gaan relaxen in het zwembad, en jahoor….. na een uur hadden we opeens een kudde olifanten in het kampen ment. Vorig jaar ook de safari gedaan, maar het blijft toch bijzonder om deze dieren van dichtbij te kunnen zien. De donderdag zouden we zelf nog niet op safari gaan, maar de volgende dag om 5 uur ging het dan toch echt gebeuren, op safari! Althans, dat dacht ik…..

Donderdag avond ben ik naar bed gegaan met al een beetje een vervelend gevoel in mijn buik, ik had last van mijn maag en was misselijk. Ik dacht na een nachtje slapen zal dat wel gezakt zijn, maar nee…  2 uur later werd ik wakker van enorme buikpijn. Ik had het gevoel te moeten spugen, maarja ik lag midden op de savanne in een tentje met veel wilde dieren om me heen. Ik toch maar uit me tent gegaan en doormiddel met mijn zaklamp te knipperen de bewaker proberen te roepen om met me naar het toilet te gaan, helaas die was dus te laat… de eerst volgende boom werd de gelukkige. Ik had gehoopt dat het hier bij bleef, maar ook dat was anders dan gehoopt. Ik heb heel de nacht moeten spugen. Op ten duur moest ik in het kamp komen zitten van de bewakers, hun hebben pap voor mij gemaakt (anders moest ik opeten anders moest ik naar een dokter). Met veel pijn en moeite deze toch maar op gegeten en verder heel de nacht bij hun gezeten. Ik had een boom aangewezen waar ik mocht spugen, dit zodat ze in de gaten konden houden dat er geen wilde dieren kwamen. 1x had ik dat ik klaar was met spugen en ik op keek en voor mij een nijlpaard zag, toen moesten we even te tent. Het was dus ondanks het erg ziek zijn toch een indrukwekkende nacht haha! De volgende dag mocht ik niet mee op de safari… ik had heel de nacht niet geslapen, had veel vocht verloren en had weinig binnen kunnen houden. Ook wilde ik het zelf niet want het had gewoonweg niet gekund. Flink balen dus! Gelukkig was er de volgende ochtend antibiotica en bleef ik hopen dat ik snel beter zou worden. Een hele ochtend wat proberen te rusten, echter was dit moeilijk omdat het 37 graden was dus daarom erg warm in de tent!

Gelukkig knapte ik wat op in de middag. Met veel diarree remmers en de antibiotica toch meegegaan op nightdrive. Avonds nog wat proberen te eten en gaan slapen, en gelukkig heb ik heerlijk geslapen om vervolgens mee te kunnen met de dag safari. Ik voelde me nog niet helemaal goed, maar goed genoeg om te kunnen genieten van de safari. We hebben trouwens 2 safari’s op een dag. Een van 6 tot 10 uur in de ochtend en een van 4 tot 8 in de avond. Om 6 uur is het donker dus je hebt dan 2 uur een safari in het donker, vet leuk.

Wat misschien sommige mensen op mijn facebook gezien hebben is dat we in de ochtend iets hele bijzonders hebben gezien.  We hadden een groep leeuwen en leeuwinnen gezien, verderop stonden 3 zebra’s. De gids vertelde dat er een grote kans in zat dat zij gingen jagen. En jahoor, daar gingen ze. We hebben van het begin tot het eind de jacht gezien. Ik vond het persoonlijk erg heftig, dit omdat de zebra heel lang bleef leven. Zijn buik lag al open, de darmen zag je overal vliegen en de zebra deed nog zo zijn best op los te komen. Ik heb dit dan ook met tranen in mijn ogen gekeken. En ja ik weet dat het de natuur is maar toch op zo’n moment is het verschrikkelijk. Toen eenmaal de zebra dood was, was het goed. Toen heb ik foto’s gemaakt en genoten van het bijzondere momenten dat wij mochten mee maken. De gids had dit zelf nog maar 2x meegemaakt!

Zondag zijn we terug naar Lilongwe vetrokken om vervolgens te beginnen aan mijn laatste week op het project. Maandag heb ik met 2 andere vrijwilligers geverfd op het project, we hebben het abc op de muur gezet. Dit omdat er geen mogelijkheid is om het abc te oefenen.

Vandaag hebben we een hele drukke dag gehad. We zijn vanmorgen begonnen om 09:00. Toen we met alle kinderen aan het eten waren kwam er opeens een onbekend man binnen lopen. Ik zag meteen dat hij onder invloed was van iets. Ik keek om me heen en alle 6 de huismoeders keken naar beneneden, je zag de angst in hun ogen. Hij ging naast een paar kinderen zitten en at het eten op van hun. Er is toen een huismoeder stiekem de tuinman gaan halen, die heeft hem opgepakt. Later vertelde de huismoeder dat zij zagen dat hij onder invloed was van drugs en dat je daarom nooit weet wat hij toe in staat is en wat hij bij zich draagt.   Om 10:30 zijn we gaan helpen bij de sportdag op de middelbare school. Een grote chaos, maar hartstikke leuk. We hebben gevoetbald met de jongens en touwtje gesprongen met de meiden. Daarna ontstond er spontaan een soort van dans wedstrijd plaats, en zelfs de leraar deed mee!!

In de middag zijn we met 2 huismoeders naar de stad geweest om nog een aantal boodschappen te halen, hartstikke gezellig.

Ik ga er mee stoppen, hopelijk vonden jullie het een leuke blog! Ik denk dat mijn volgende blog vanuit thailand is!

Tionana,

Suus.