Hoi hoi,

Vandaag is het zaterdag en dat betekend ook voor ons weekend. In het weekend 8s er ruimte voor activiteiten. Omdat het in malawi nu nog lente is en voor malawische begrippen nog koel is buiten (26 graden), heb ik er voor gekozen om in mijn eerste weekend de berg te beklimmen. De berg ligt een uur rijden vanaf lilongwe en is 1200 meter hoog. Ik heb mijn medevrijwilliger enthousiast gemaakt om met me mee te gaan, dus zo zaten we vanmorgen al vroeg in de auto bij Johnny, dit was onze gids.

De heenweg was weer bijzonder en indrukwekkend. Ik heb veel arme dorpen gezien, koeien die geslacht en gevild ophangen voor de verkoop maar ook veel mooie natuur. Eenmaal aangekomen zag ik de berg liggen en moest ik wel even slikken. Ik twijfelde aan mezelf of ik dit wel zou kunnen. Mijn conditie is nou niet super en mijn knie is nog niet helemaal hersteld . Toch moest en zou ik naar boven gaan, ik ben hier nota bene misschien wel 1x.

Nou daar begon onze klim, tassen volgeladen met 4l water en pannenkoeken die nog over waren van gisteren begonnen we aan de klim. Het eerste stuk was een goede weg maar wel flink stijl omhoog, flink buiten adem maar het was te doen. Het tweede stuk was nog stijlen en moesten we over stenen klauteren. We waren op de helft, dus we hadden even pauze. Op dit moment had ik het zwaar, ik was moe, me knie deed zeer en ik dacht echt niet verder te kunnen. Na een 20 minuten gezeten te hebben, lekker onze pannekoeken gegeten te hebben heb ik toch besloten om mee naar boven te gaan. Ik kon het niet verdragen dat ik zo ver was gekomen en dan de top niet zou bereiken. En zo besloot ik om verder te gaan.

We beginnen met derde, zwaarte en stijlste deel, van zodra 1 uur aan anderhalf uur klauteren. Onderweg kwamen we op een rots een groep mensen tegen die aan het binnen waren, dit ging met veel zang, geroep en veel rook. Erg bijzonder om te zien het zagoed er feestelijk uit. De klim was best heftig, je moest goed kijken aan welke steen je je kon ophijsen en of deze goed vast lagen. Na een zware klik met bloed, zweet maar gelukkig geen tranen ben ik dankzij maaike en Johnny hun aanmoedigen op de top geraakt. En wat ben ik blij dat ik heben doorgezet, wat een prachtig mooi uitzicht we hebben hier zo uur gezeten in stilte en heerlijk genoten van het uitzicht, een bijzonder mooi moment. Je kunt nadenken in stilte en je emoties even zijn gang kunnen laten gaan.

Na een uur en een fles water verder zijn we begonnen met de afdeling, minder zwaar maar je moest enorm goed opletten of je je voeten goed zetten, anders viel je naar beneden en daar ben ik nou net niet voor naar afrika gekomen. Vallen doe ik wel weer in Nederland haha.

De afdeling ging wat sneller. En we waren ongeveer in anderhalf uur beneden. We waren trots dat we dit gedaan hadden en eenmaal in de auto voelde we alletwee hoe kapot we eigenlijk waren. Na de klim hebben we aan Johnny gevraagd of hij ons in de stad wilde afzetten, dit wilde hij doen voor ons. We zijn toen even om boodschappen geweest in de supermarkt en ik heb gewoon cheesdippers gevonden :) deze heb ik gekocht en ze smaken verrukkelijk. Eenmaal toen de boodschappen gedaan waren hebben we een minibus gezocht die naar onze area reed. Eenmaal thuis merkte maaike en ik hoe zwart we waren, vooral toen ik mijn schoenen uit deed waren mijn voeten gewoon zwart!! En ik maar denken dat ik zo bruin was geworden, maar van die gedachten was ik snel vanaf toen ik van onder douche kwam. Het water was gewoon zwart en ik was weer wit.

En wat was het fijn toen ik vanonder de koude douche kwam, we hadden weer stroom dus konden we eindelijk lasagne maken uit de oven. Veronique en dirk Jan hebben heerlijk voor ons gekookt en ik lig nu samen met maaike uitgeteld op de bank, beseffende dat het toch best pittig was.

Nou dat was mijn bergkam avontuur, morgen gaan we heerlijk chillen aan een zwembad wat hier in de buurt is dus kunnen we weer lekker bijkomen. En maandag mag ik dan weer naar mijn lieve kindjes.

Tot snel weer!