suusje.reismee.nl

Eerste indrukken

Hoi hoi,

Dinsdag 6 september was het dan eindelijk zover, ik ga naar malawi. Eindelijk ging mijn droom in vervulling. Om 19:15 mocht ik na de zware douane controle, waar ik natuurlijk uitgepakt werd, het vliegtuig in. Bij het inchecken vroegen ze of ik bij de nooduitgang wilde zitten zodat ik meer beenruimte had. Hier heb ik natuurlijk ja op gezegd dus ik had echt enorm veel beenruimte. Ik had een fijne plek en de twee plaatsen naast mij waren vrij. Eenmaal opgestegen kwam er een belgse jongen naast me zitten waar ik tot aan Parijs gezellig mee gepraat heb. Hij woonde zelf in Ethiopië dus hij kon me veel verhalen vertellen over afrika. Het was wel grappig, in Parijs zouden er veel mensen instappen zodat het vliegtuig vol zat. Ik denk dat we vanuit Brussel maar met 50 mensen opstegen, dus je had enorm veel plek. Echter kwam daar in Parijs een einde aan. Er kwam een hele vriendelijke maar erg zware man naast me zitten. Wat niet fijn was was dat zijn armen op mijn schouders moest liggen omdat hij anders zijn armen niet kwijt.kon. eenmaal in de lucht was ik er aan gewend en ben ik in slaap gevallen. Om 01:00 werd ik wakker van een hard geluid, mijn vriendelijke maar zware buurman was ook in slaap gevallen en lag met zijn hoofd mijn kant op erg hard te snurken.... ik heb mijn oordoppen in gedaan en ben maar een beetje gaan lezen.

Om 02:00 snachts kregen we warm eten. Ik snapte de tijd niet zo, maar omdat ik niet wist of ik op mijn overstap in Ethiopië iets kon kopen om te eten heb ik het maar opgegeten. Het smaakte eigenlijk wel hete kip met rijst om 02:00 snachts.

Om.06:00 landde we in Ethiopië, bij het lande keek ik naar buiten en toen werd echt zichtbaar dat ik in afrika was. Ik zag buiten allerlij soort van allminum hutjes en een groot dor weiland. Hoe dichter we bij het vliegveld kwamen hoe mooier de huizen werden.

Mijn overstap in Ethiopië vond ik spannend, ik had nog nooit alleen gevlogen en nog nooit moeten overstappen tijdens het vliegen. Eenmaal uit het vliegtuig moesten we met een krakkemikkig busje naar het vliegveld. Eigenlijk ging het allemaal vanzelf en alles stond goed aangegeven en eigenlijk zat ik zo bij mij goede gate. Ik moest 4 uur wachten voordat ik het vliegtuig naar malawi in mocht. Ik had allerlij spullen mee om me te vermaken, maar hier ben ik geen eens aan toe gekomen. Ik werd gewoon vermaakt door de mensen om me heen. Ik zal even uit leggen waarom.

Je moet je geen gate voorstellen die we hier in Nederland hebben. In afrika was het gewoon een grote hal met heel veel stoeltjes die heel dicht tegen elkaar stonden. Er kwam dat op een bord te staan hoelaat je het vliegtuig in mocht en naar welke deur je mocht gaan. Ik had geluk want ik was erg vroeg aangekomen in de gate, dus ik had het geluk dat ik kon zitten. Rond een uur of half 8 werd het steeds drukker met allerlei soorten mensen. Er waren op dat moment veel Chinezen maar ook veel afrikaanse mensen en een grote groep volledig gesluierde vrouwen. Hier kon je alleen de ogen van zien. Tussen de mensen door vlogen ook veel vogels.

Tijdens het wachten heb ik 4 Duitse meisjes leren kennen die ook vrijwilligers werk gingen doen. Zij gingen naar Zuid-Afrika. Hier heb ik gezellig mee gekletst en we hebben gekaart. Voordat ik het wist was de tijd voorbij in Ethiopië en zat ik in het vliegtuig richting malawi!

Mijn eerste vlucht had ik niet veel kunnen slapen, dus ik hoopte dat ik een beetje kon slapen tijdens mijn tweede vlucht. Het was totaal niet druk in het vliegtuig dus ik had genoeg ruimte. Naast me kwam een volledig gesluierde vrouw zitten waarmee ik nog even heb gepraat. Toen ben ik heel snel in slaap gevallen, zo snel en diep dat ik geen eens heb il gemerkt dat we opgestegen waren.

Om 11:00 werd ik wakker gemaakt voor het ontbijt. Heerlijk dacht ik, iets van brood of yoghurt. Toen ik uiteindelijk met doosje open maakte zag ik weer hete kip met rijst liggen.. dit heb ik late staan ik kreeg het echt niet weg..

Eenmaal geland in malawi moest ik eerst mijn visum aan vragen. Nou dit duurde denk ik 3 kwartier. Je komt daar aan en dan moet je eerst zelf een papier invullen. Dan moet je lang 4 hokjes. De een kijkt je papier na, de ander rekent de volgende zet je stempel in je paspoort en de laatse checkt je paspoort nog een keer. In neerlands gebeurt dit gewoon bij 1 iemand. Later vertelde janneke (die woont hier 4 jaar eniet is ons aanspreekpunt) dat dit puur alleen is om mensen aan het werk te hebben. Eenmaal me bagage opgehaald was ik dan eindelijk in malawi. Ik werd opgehaald door janneke. Zij heeft me geholpen om te pinnen en om een nieuwe simkaart aan te vragen om hier te kunnen internetter. Per keer kun je 1 x 40000 kwacha opnemen. Dit is ongeveer 50 euro. Toen heeft janneke me naar het huis gebracht. Tijdens de rit van het vliegveld was het dus echt zichtbaar dat ik in malawi was. Vrouwen aan de kant van de weg met grote tonnen op hun hoofd, mannen die op de fiets zaten en daar ongeveer tien levende kippen aangebonden hadden om te verkopen. Maar zo ook apen langs de kant van de weg, koeien en geiten op de weg en ga zo maar door. Ik heb continu gezegd dat ik niet kon geloven dat ik naar afrika ging, nou nu kon ik het echt wel geloven, wat een verschil met Nederland!

Eenmaal in het huis hwb ik ook de andere vrijwilligers ontmoet. Zo zijn er 3 meiden van rond mijn leeftijd, 1 jongen van mijn leeftijd en 1 vrouw van rond de 50, erg gezellig!

Ze hebben bij aankomst lekker voor me gekookt, groente burger, zoete aardappelen en spinazie met feta. We hebben samen gezellig gegeten en zo kon ik ze ook beter leren kennen.het was net licht een beetje improviseren met kaarsen, dit omdat we geen stroom hadden, dit is hier de normaalste zaak in malawi dat dit elke dag gebeurd. Daarna hebben we nog wat na gepraat en ben ik rond negen uur in me bed gekropen. Ik was erg moe van de reis en allerlei nieuwe indrukken.

Om 07:00 werd ik wakker de andere vrijwilligers waren ook al wakker en zich aan het klaar maken om te gaan werken op hun project. Ik werd vandaag om half 9 opgehaald door een vrouw die hier woont, zij is een kennis van janneke en heeft mij vandaag een rondleiding door de stad gegeven. We begonnen met de fiets taxi, ik voelende me erg bezwaard, het was een heel dun mannetje die mij achter op de fiets moest vervoeren en dat nog eens bergop! Hij heeft ons gebracht naar een opstapplaats voor de minibus. Dit is letterlijk een mini bus waar mensen ingetrapt worden en die je dan vervoeren naar de plaats waar je heen wilt. Het was erg bijzonder om mee te maken en soms ook wel een beetje spannend. Ze rijden hier zo roekeloos. In de minibus zat ik naast een albino erg bijzonder om te zien.

Na zo 10 minuten waren me 'in town' het centrum van lilongwe. Ze heeft me eerst de supermarkt laten zien en een soort zeeman winkel. Daarna zijn we naar de markt gegaan. Nou het lijkt wel of ik beroemd was, iedereen wilt met je praten en geeft je een hand. Ook vragen ze allemaal hoe het met je gaat en willen ze de spullen laten zien die ze verkopen en zelf gemaakt hebben. Je kon er van alles kopen, schilderijen, beeldjes, kopjes, doosjes, sieraden en tassen. Ik heben een tasje gekocht gemaakt van Afrikaanse stofjes.

Na de mark zijn we ergens wat gaan drinken, helemaal omringd door grote muren zodat je niet 'lastig gevallen' werd. Hier heb ik een leuk gesprek gehad van de dame die me rond heeft geleid. Ze is 23 jaar en woont samen met haar zus in een middel wijk in lilongwe. Ze sprak erg goed Engels wat het gesprek makkelijker maakte. Zij vertelde mij over haar leven hier in malawi en vroeg ook naar dingen in Nederland. Ik was aan het vertellen dat het in Nederland veel regende, dit kon ze gewoon niet geloven haha.

Nadat we gedronken hadden zijn we naar de fruitmarkt gegaan, ik had het idee dat dit nog primitieve was dat de andere markt. Hier kwamen ook veel mensen om geld vragen. Ik vind het erg lastig om nee te zeggen, maar ze adviseren om het wel te doen. Dit omdat je dan anders iedereen geld moet geven. Op de fruit markt heb ik pieter ontmoet. Dit is een kennis van doinggood en staat elke dag op de fruitmarkt. Hij helpt je met fruit kopen en het onderhandelen. Dit i's erg fijn. Ik heb lekker appels gekocht voor in de mid dag. Ook op deze markt werd ik veel aangesproken.

Toen ze mij iets aan het uitleggen was op de markt hoorde we ineens een gejoel en geroep. Ik vroeg aan haar wat er aan de hand was. Er liep dus een meisje over de markt met een erg kort rokje aan. Er liepen zo 30 mannen achteraan die aan het roepen waren en haar aan het belasten waren. Na ongeveer 10 minuten kwam er een vrouw die snel een doek om haar bellen heen deed en nam haar boos mee. Later vertelde ze me dat dit meisje psychisch niet helemaal in orde was. Deed greep me wel aan, het leek echt op pesten. Ik had moeite om hier niks van te zeggen en door te lopen. Ik heb het wel gedaan want ja wat kan ik er aan veranderen. Dit is hier zo normaal.

ik ben daarna nog naar de supermarkt geweest op yoghurt en wat drinken voor vanvond.

De terugreis hebben we de tuk tuk gepakt. Er zat eerst een man in met een geit en zo 10 kippen. Deze werden er uitgehaald en toen mocht ik erin. De tuk tuk heeft me afgezet en zo zat me city trip er weer op. Ik heb samen met het meisje (ik ben haar naam vergeven) nog wat gedronken en toen is ze vertrokken.

ik heb de afwas nog gedaan en ben gaan douchen. Koud douchen omdat we nog steeds geen stroom hebben. Nu ben ik aan het wachten tot de andere vrijwilligers komen! Tot snel weer!

Reacties

Reacties

Bep van der vliet

Heb je verslag met veel plezier gelezen. Samen met Mia. Vertrek zo. Voor 4 weken naar Portugal. Werk ze suus en geniet van alles wat je ziet. Oma bep

Suzan Vinke

Wat leuk Susan, wat een avontuur ????
Geniet ervan en weer voorzichtig.
Groeten Suzan Vinke

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood