suusje.reismee.nl

eerste dagen in India.

Hoi hoi iedereen,

Het is even geleden dat ik mijn blog geschreven heb, sorry voor dat! De reden waarom ik mijn blog niet bijgehouden heb is dat ik gewoonweg geen tijd had. Ook was ik eigenlijk nooit alleen en dan is het moeilijk je te concentreren op het schrijven van een blog. Ik moet ook zeggen dat Thailand erg mooi was, maar ik het was niet zo anders als Afrika en India. Ik heb super genoten in Thailand en ik heb super veel leuke mensen leren kennen, maar ik had niet de behoefte om hier continue over te schijven. Ik hoop dat jullie doormidden van mijn foto’s op facebook wel een indruk hebben gekregen van mijn reis in Thailand. Het was een reis om nooit meer te vergeten.

Wel wil ik jullie vertellen over mijn reis in India. Ik vind het namelijk zo indrukwekkend dat ik wel de behoefte heb om dit te delen.

Zaterdag 4 november was het zover om naar India te reizen. Ik had mijn laatste week doorgebracht op het feest eiland Koh pangnan (om waaronder de full moon party mee te maken). Echter is dit eiland best ver vanaf Bangkok, ik heb daarom een vlucht geboekt van dit eiland naar Bangkok om vervolgens zondag vanaf Bangkok naar India te vliegen. De zaterdag vertrok ik vroeg, ik moest namelijk eerst de boot pakken richting het vaste land, dit was een 3 uur durende boottocht. Na deze boottocht moest ik nog 3 uur met de bus en toen kon ik eindelijk het vliegtuig pakken. Ik had van mijn booking.com korting code (deze krijg ik omdat ik al mijn hostels via deze site heb geboekt) een luxer hotel geboekt vlakbij het vliegveld. Ik had namelijk een week lang in een slaapzaal geslapen met nog 22 andere rijsteigers, harstikke gezellig maar nu had ik even behoefte aan een lekker bed, rust en luxe. Na een goede nacht werd ik om 10:00 op gehaald door de taxi om naar het vliegveld te vertrekken.

Ik kwam moeizaam door de douane, bij het inchecken wilde ze me visa zien voor India. Ook wilde ze mijn reis zien door India en mijn vliegtickets terug naar huis. Ik vlieg vanaf India naar Brussel, en dit snapte ze niet helemaal. Ik woonde ten slotte in Nederland, waarom zou je dan naar Brussel vliegen om terug naar huis te gaan. Na een hele uitleg dat ik dichtbij de grens van België woon kreeg ik het voordeel van de twijfel en mocht ik door. Dit was hetzelfde bij de douane, gelukkig ging dit allemaal sneller. Ik weet niet of het verschil maakte, maar ik heb een aantal keer lief gelachten en toen ging het allemaal een stuk sneller. Zo moest ik mijn visa nogmaals een keer laten zien bij mijn overstap ik Malaysia. Nou eenmaal in het vliegtuig was mijn reis begonnen, ik zat in een rij van 4 mensen tussen een Indian gezin. Opa en oma waren ook mee en die vonden het maar wat interessant om naast ee westers iemand te zitten. Ze konden alle twee geen Engels maar ze waren steeds aan het gebaren en aan het lachen naar me, ze waren echt heel lief voor mij. Eenmaal geland kwamen de zenuwen dit omdat ik zo vaak mijn visum moest laten zien was ik bang dat dit een probleem zou worden om india binnen te komen. Ook had ik veel gelezen dat ze echt streng zijn en niet iedereen binnen laten.. ach ik had een heel plan in mijn hoofd en met frisse tegen zin ging ik naar de immigratie controle. Nou ik denk 3 minuten en ik was er door! Dat was een goed begin van mijn reis!

Ik heb mijn reis naar India bewust geboekt met een jongerenreis. Ik heb dit gedaan omdat India niet heel veilig is voor een vrouw alleen. Wat ook erg makkelijk is, is dat je reisleider je opwacht op het vliegveld en alles al geregeld is! Dit was dan ook het geval, na mijn bagage opgehaald te hebben stond killian mij op te wachten. Kiilian is onze gids voor 4 weken. Killian is 27 jaar en weet ons veel te vertellen over de cultuur, natuur en de gewoontes in India.

Ik had een late vlucht van Bangkok naar New Delhi, dus kwam dan ook om 23:00 uur aan. We moesten eerst de bus nemen en daarna de tuk tuk naar het hostel in new Delhi. We kwamen ongeveer om 00:00 aan en toen heb ik ook mijn eerste reisgenootje ontmoet, zij is ook de gehele reis mijn roommate omdat wij met zijn tweeën de enigste meiden zijn van de groep van 5. Ze is een meisje en komt uit Duitsland. We moesten samen in een bed slapen, wat op het begin even raar is. Je kent elkaar net 5 minuten en je licht gelijk met zijn tweeën in een bed. Ach we konden er wel om lachen en al snel raakte we aan de praat. Al snel was het 3 uur in de morgen en besefte we dat we echt moesten gaan slapen. We moesten namelijk de volgende morgen om 06:00 opstaan.

De volgende morgen vertrokken we om 06:00 naar de bus halte. Ik ontmoette ook mijn andere reisgenoten, 3 jongens. 1 uit Amerika, 1 uit Duitsland en 1 uit Noorwegen. We werden opgehaald door de tuk tuk. Tijdens deze rit kwamen we door een erg arme wijk in New Delhi. Nu heb ik veel armoede gezien in Afrika (wat natuurlijk ook erg heftig is en het echt niet minder erg maakt) maar in New Delhi was ik echt een shock. In India is het vooral in het noorden in de nacht erg koud, ik noem 06:00 morgens ook even nacht want het was erg koud. Er lagen zoveel mensen op de grond te slapen rondom vuur om warm te blijven! Overal zag je mensen liggen, gewikkeld in doeken. Overal zag je afval liggen, sommige straten waren overstroomd door een riolering wat gesprongen was (je zag daar mensen uit drinken). Ook zag je veel koeien, honden en katten. Echt waar, ik vond dit zo indrukwekkend!

Ook tijdens de busreis keek ik mijn ogen uit. Zo reden we op een van de grootste snelwegen van India. Het leek heel mistig en dat was het ook, maar niet door de natuur. Het was allemaal smok! Zo erg! Wij doen zo ons best om milieu bewust te leven, en hier in India voelt het alsof wij het allemaal voor niks doen.

Na ongeveer 8 uur begon onze rit door de bergen, gelukkig ben ik niet snel wagenziek, maar veel van de reisgenoten voelde zich toch niet zo lekker. Ik vond het dood eng trouwens, de buschauffeur reed als een idioot over de kleine smalle wegen door de bergen. Op een gegeven moment zagen we een man binnen op de weg liggen, hij was aangereden. Overal was bloed en ik zag meteen dat de man dood was. Ik vroeg de gids of dit normaal was (ik was namelijk best wel onder de indruk). De ginds vertelde mij dat de man erg arm was en geen geld had om zich te laten behandelen, ook was het 2 uur rijden vanaf het ziekenhuis naar de bergen, dus hij had totaal geen kans. Ik has me dit wel voorgesteld van India maar toch ben je gechoqueerd.

Eenmaal aangekomen in shimla was het ijskoud. Het is hier snacht 4 graden en de huizen zijn niet geïsoleerd en hebben geen verwarming. Shimla is trouwens een dorpje in het noorden van India, het ligt midden in de Himalaya.

Na een koude nacht was het tijd voor de 2 daagse hiking. We stonden vroeg en vertrokken alleen met een tasje gevuld met kleding voor een dag, water en wat eten. Na een uur hiking was ik al dood op, ofnajaa ik was niet moe maar ik had last van mijn ademhaling. Je zit namelijk zo hoog dat het zuurstofgehalte in de lucht steeds minder word. Op ten duur moest ik van de gids rustig aandoen omdat ik wit zag om mijn mond. Ik heb dus de hele hiking heel rustig aan moeten doen, maar ik zou en moest heb uitlopen! Ik ben niet voor niks naar de Himalaya gekomen. (de Himalaya zien stond erg hoog op mijn te doe lijstje J) na 6 uur hiken (lees bergopwaarts klimmen) kwamen we eindelijk aan bij een huis waar we zouden slapen. We sliepen bij een gezin in huis. Dit huis stond in het midden van de Himalaya en je zag er bijna niemand. Het was erg primitief maar zo leuk! De oma van het gezin was al heel de dag bezig om te koken voor ons op open vuur. Om 18:00 hebben we in de keuken met het gezin gegeten, dit was zo bijzonder! Je zit echt in de cultuur en ik vind het zo leuk om primitief te reizen.



Gelukkig hadden we een dikke deken en daarom viel de kou dus we mee snachts. Wel zaten er hele dikke spinnen en de bedden waren zo hard dat het leek of je op de grond sliep. Achja, alles voor de ervaring.

De volgende morgen hadden we weer ontbijt in de keuken, om vervolgens aan de tweede hike te beginnen. We begonnen om 6 uur in de morgen. Ook deze hike was enorm zwaar, ik heb een aantal keer gedacht waarom wilde ik dit ook al weer… maar gelukkig hebben we een hele fijne groep dus iedereen trekt elkaar door de zware dingen heen. Na 6 uur hiken bereikte we eindelijk de top en toen wist ik weer waarom ik dit zo graag wilde. Het uitzicht was geweldig! Het uitzicht is mooi maar het is er ook zo stil, je kunt het je bijna niet meer voorstellen in Nederland, je hoort namelijk altijd geluid.. na het beklimmen van de berg van 3200 m begon de 4 uur durende afdaling.

Toen we uiteindelijk beneden kwamen stond er een taxi te wachten die ons terug zou brengen naar het hotel in shimla. Uit eindelijk waren we nog 3 uur onderweg (dit hadden we voor het berg beklimmen ook allemaal gelopen) Eenmaal terug in shimla hebben we wat gegeten, gedoucht en zijn we gaan slapen. Ik denk dat ik nog nooit zo moe geweest ben in heel mijn leven!

Deze morgen konden we uitslapen. De wekker ging namelijk om 08:00. Heel mijn lichaam deed pijn maar ik was blij dat we niet meer moesten hiken. Na een goed ontbijt vertrokken we naar de money tempel, een beroemde tempel in India. Echter was de gids even vergeten te zeggen dat de weg er naar toe een hike was van 1 uur. Ik kan je vertellen dat als je net 2 dagen gehiked heb, alles zeer doet en je erg moe bent dit heen leuke verassing is. Ik wilde natuurlijk wel heel graag die tempel zien dus hoppa daar gingen we weer. En ook dit was de moeite waard. We gingen eerst in een tempel waar een meneer zat te bidden. Je moesten knielen en je handen in een speciale positie doen, je kreeg dan een stip op je voor hoofd (de hindoe stip) en in je handen kreeg je een soort snoepachtige popcorn. Ik vond het vet lekker. After this moesten we achterste voren de tempel uitlopen, dit is zodat de slechte goden niet mee naar buiten gaan. De tempel heet de monkey tempel en dit is niet voor niks. Er waren zoveel monkeys bij de tempel. We werden gewaarschuwd dat je niks van losse spullen mocht bij dragen omdat dit gestolen werd door de monkeys. Ook mocht je geen oog contact maken.

Wat wel grappig was, was dat we zoveel mensen zagen met bijvoorbeeld zonnebrillen die gestolen werden. Zo stonden we voor de tempel en wilde we een groep foto maken. Op dat moment dat de foto gemaakt werd er een jongen uit onze groep bestolen van zijn bril. Heel vervelend want zijn bril was erg duur, en ook kan hij niet zonder bril. Maar de foto is zooo grappig. Als het lukt plaats ik heb in mijn blog. Na het bezoek aan de tempel hebben we een vrije middag, die ik nu benut van het schrijven van deze blog in de zon. Vanavond nemen we de nachtbus naar dharamshala.


Ik wil jullie laten weten dat ik het enorm naar mijn zin heb. De groep is leuk, het land is fantastisch, indrukwekkend en een beetje vreemd. Ik voel me goed en ik vind het heerlijk om zo primitief te reizen. Hopelijk kan ik snel weer een blog met jullie delen, maar het internet en verbindingen is hier niet zo heel goed.

Veel liefs,

Suus.

eerste week thailand

Hoi iedereen,

Hier is tie dan, mijn blog uit het mooie Thailand.

Vrijdag 29 september vloog ik om 08:30 vanuit Malawi naar Thailand. Ik werd om 06:45 opgehaald bij het dooinggood huis om vervolgens naar het vliegveld te vertrekken. Ingecheckt, bagage ingeleverd, door de immigratie en ik was vetrokken. Ik had een lange reis voor de boeg, 25 uur… Ik vloog eerst naar Johannesburg (2uur wachten) toen naar Ethiopië ( 4 uur wachten) en toen naar Thailand. Vermoeid kwam ik aan op het vliegveld in Bangkok, na maar 3 uur slapen heb je het dan ook wel weer gehad. Gelukkig ging het allemaal vlot bij de immigratie.. Wel moest ik nog een keer terug om mij door een dokter te laten controleren, dit omdat ik uit Afrika kwam.

Nadat alles achter de rug was ontmoette ik kim. Ik heb met Kim afgesproken om 4 weken te reizen door Thailand, met zijn tweeën is toch leuker dan alleen. Ik ben dan zelf nog een week alleen. Op het vliegveld hebben we geld gepind, een nieuwe simkaart aangevraagd (zodat we gewoon internet hebben en goedkoop kunnen bellen) en even snel wat gegeten. Toen besloten we naar een hostel te gaan in bangkok. We dachten goedkoop te reizen om de bus te pakken en dan nog een stukje te lopen, eenmaal in de bus hadden we al gauw door dat dit niet de goede bus was. We zijn toen uitgestapt om vervolgens te beseffen dat we verdwaald waren haha. Hee, maar lang leven het internet, even googlen op google maps en we wisten waar we heen moesten, dachten we….. Na een half uur lopen zagen we nog niet echt iets waar we heen moesten, we hebben toen besloten om een tuk tuk te pakken en ons naar een hostel te brengen. Is iets duurder aar achh.. we waren moe en onze tassen begonnen door te wegen.

Eenmaal in het hostel waren we blij, het waren goede bedden en het zag er schoon uit. Na even een uurtje te hebben gerelaxt zijn we Bangkok in gegaan. We hebben eerst wat gegeten en daarna de koh san road verkent. We hadden afgesproken nog geen cocktail te drinken, want we waren allebei moe en we wilde vroeg gaan slapen. Maar helaas, dit mislukte. Na 2 cocktail verder zijn we dan toch maar naar het hostel gelopen om vervolgens nog om 03:00 s’nachts te gaan slapen.

De volgende dag hebben wat uitgeslapen en zijn we in de middag een tempel tour gaan doen. We hadden samen wat tempels uitgekozen die we graag wilde zien in Bangkok, we hebben toen een route uitgestippeld en zijn die gaan lopen. De avond hebben we afgesloten op de koh san Road in Bangkok. De volgende ochtend moesten we vroeg op. We hadden een fiets tour geboekt door Bangkok heen. We hadden deze geboekt bij de erg populaire Ko van Kessel. Een Nederlands fiets tour bedrijf in Bangkok. Ko is erg bekend onder de Nederlandse backpackers. We hebben een toch gemaakt van 30 km, dit vooral door de oude wijken in Bangkok. Erg mooie tocht. We hebben de toch wel in een poncho moeten dien, dit omdat het regen seizoen is in Thailand. Het is wel erg warm hier maar af en toe hebben we een plensbui tussen door.

Die avond hadden we afgesproken met 2 jongens die we de vorige avond leren kennen hadden. We zijn met zijn 4 wat gaan drinken en uiteindelijk waren we erg laat thuis. Was een gezellige avond. ook zijn we deze avond naar een skybar geweest, een bar op een heel hoog gebouw in bangkok, was echt super!

De volgende dag hebben we besloten om wat te relaxen. Bangkok is een mooie en bizarre stad, maar na 2 dagen hadden wij het wel gehad met de drukte. Ook was het er erg benauwd en vochtig, ook niet altijd even fijn. Die avond om 18:00 hebben we dan ook de nachttrein naar chiang mai gepakt. Dit is een 13 uur durende treinreis richting het noorden van Thailand. Wat wel erg fijn is is dat het een slaaptrein is, je heb gewoon een bed in de trein. Ik wel voor geen meter geslapen, maar het idee is leuk.

Om 07:00 kwamen we aan in chiang mai, we hadden van te voren al een hostel geboekt en gelukkig mochten we hier gelijk ook al in. Erg fijn! We hebben ons wat opgefrist en klaar gemaakt voor ons volgende uitstapje. We gingen naar de olifanten opvang. We werden om 11:30 opgehaald door het bedrijf. We gingen nog met 6 andere waaronder 3 Franse en 3 Zwitserse backpackers. We hebben die middag geholpen met het eten geven van de olifanten, het wassen van de olifanten en het spelen in de modder. In de olifanten opvang zitten olifanten die bevrijd zijn uit bijvoorbeeld circussen enz. In deze opvang kregen ze een tweede kans. Het was een hele mooie ervaring. Op het begin vond ik het dood eng maar hoe langer ik met de olifanten was hoe beter het ging. Olifanten zijn namelijk best wel groot hahaha.

De volgende dag zijn we en tempel gaan bezoeken in chinag mai. Het lag hoog in de bergen en je moest een hele hoge trap op om de tempel te bereiken. We hebben deze tempel bezocht omdat ik iets speciaals wilde doen voor mijn opa. Ik heb namelijk dinsdag te horen gekregen dat mijn opa overleden is, in overleg met mijn familie besloten om toch mijn reis door te zetten. Fijn dat mijn familie achter mijn keuze staat, echter maakt het ook wel lastig. Ik kan namelijk geen afscheid nemen van mijn opa. Ik heb daarom die dag een roos, kaarsen en wierrook gekocht en deze aangestoken bij een deze mooie tempel. Op deze manier heb ik toch een stukje afscheid kunnen nemen van mijn opa.

De volgende dag zijn we naar Pai vertrokken. We wilde eerst een brommer huren om van Chiangmai naar pai te vertrekken, echter hebben we dit niet meer gedaan en gekozen voor een bus. De lokale bevolking raadde dit namelijk af, dit omdat het een weg is van 3uur rijden met onderweg 370 haarspeld bochten. Dit kun je doen maar omdat nu het regen seizoen is kan het er erg glad zijn We hebben toen gekozen voor een mini bus. Ook dit was niet echt een succes… de chauffeur reed niet normaal hard door de bergen, je werd echt heel de auto doorgezwaaid. We hadden van te voren een reis tabletje ingenomen, nou hier werden we allebei zo suf als een konijn van. De terug weg was ook niet fijn, nu waren we alletwee wel misselijk.

Pai is een Erg leuk dorpje met veel leuke mensen. In pai hebben we de warmwater bronnen bezocht. Dit is een warmte bron midden in de jungle. Bij deze bron ligt een soort riviertje die hierdoor verwarmd word, hierin kon je zwemmen. Het water was echt super lekker warm! Een groot warm bad midden in de jungle, was echt gaaf om in te zwemmen! Ook schijnt het heel goed voor je huid te zijn.

Ook hebben we in Pai een canyon bezocht. We konden het normale pad lopen, die duurde ongeveer een half uur. Helaas konden Kim en ik die niet vinden dus zijn we op eigen houtje gaan lopen. Op ten duur kwamen we bij een punt dat we dachten, is dit nog wel veilig om verder te lopen. We hebben toen besloten om terug te keren. Dit was de berg weer op. Bezweet, uitgedroogd en vermoeid kwamen we boven weer aan (oke, dit overdreven, maar we vonden ons zelf gewoon heel zeilig). Het uitzicht was prachtig dus het was zeker de moeite waard. Later lazen we op internet dat er veel ongelukken gebeurden in deze canyon en dat het ook niet altijd goed afloopt.. we waren opgelucht weer veilig boven te zijn!

We zijn nu weer op weg vanuit het noorden naar weer iets zuidelijker. We zitten nu in een trein naar Ayetuya een 9 uur durende trein reis. We zitten er nu al 6 uur in dus nog 3 uur te gaan! Wel zit ik opgevouwen in de trein omdat Thaise mensen niet beseffen dat mensen uit Europa lang zijn. Ik met mijn 3 km lange benen is het dan fijn dat je wat ruimte hebt, maar dat zit er hier niet in! De mensen doen gewoon hun stoel helemaal naar achter. Ach… het is nog maar voor 3 uur! Om 18:00 ( Thaise tijd het is uur 5 uur later als bij jullie) hopen we aan te komen. Morgen gaan we een fiets huren om door de stad de fietsen. Ayetuya is een stad met allemaal tempels. Veel backpackers adviseren om er heen te gaan. Hierna zullen we onze reis doorzetten richting het zuiden.

Ik heb het erg naar mijn zijn en ik geniet van alles!

Ik hoop hier snel weer een blog over te kunnen schrijven!

week 3 en 4 in afrika !

Nou hier is tie dan, weer een nieuwe blog uit Malawi. Het heeft weer even geduurd, maar ik heb het zo druk met leuke dingen.

Om te beginnen wil ik vertellen over mijn project. In mijn vorige blog vertelde ik dat het iet zo super liep en dat ik erg moest wennen. We hadden de volgende dag een evaluatie met James de baas van het project en met Maartje de coördinator uit Nederland. In die evaluatie hebben iris en ik aangeven dat een aantal dingen aangegeven waar we tegen aan lopen. Bijvoorbeeld dat de kinderen een hele dag rond lopen in een natte broek van ontlasting of urine en ook overal plassen en poepen, later zie je dat andere kinderen dan met de plas gaan spelen. We hebben een aantal dagen tegen elkaar gezegd, zou dit dan cultuur zijn….. maar nee dit heeft niks met cultuur te maken! Dit heeft gewoon te maken dat de huismoeder niet op de kinderen letten wanneer zij nat zijn en er niet genoeg toilet momenten aangeboden worden, dus de kinderen weten ook niet beter. Ook is het natuurlijk onhygiënisch en veel billen zijn kapot van het te lang in een te natte broek rond lopen. Ook merkte dat de huismoeders het erg makkelijk vonden dat wij er waren, en veel lagen te slapen. Het is zo dat we komen helpen, maar het moet niet zo zijn dat wij het project moeten draaien. Uiteindelijk moet adziwa het wel alleen kunnen draaien.  Het is zo dat wij als vrijwilligers er zijn om taken over te kunnen nemen van de huismoeder zodat hun meer met de kinderen kunnen doen, dit omdat wij weer weg gaan en zij zich niet te veel mogen hechten aan ons. De huismoeder blijft dus hier kan dan ook een band mee opgebouwd worden.

Ook wilde we nogmaals aangeven dat we willen helpen maar daarbij de huismoeder wel nodig hebben, dit omdat wij de taal niet goed spreken en de kinderen geen Engels kunnen. Toen de James dit allemaal had aangehoord vertelde hij ons dat dit een terug komend iets was en dat hij er graag iets mee wilde doen, ook zijn hier vanuit  Voordat we het wisten zaten we met alle huismoeders, james en maartje in een ruimte om hier over te praten. De huismoeder gaven aan dat zij het juist prettig vonden dat wij er waren en dat zij veel van ons leerde. Ook gaven zij aan dat ze ons vaal alleen laten met de kinderen omdat zij dat dachten dat de kinderen Engels zouden leren. Hier over gepraat wat ik wel erg lastig vond, je komt tenslotte helpen en dit is dan niet wat je er bij voorstelt wanneer je in Nederland bent. Ik ben r van overtuigd dat de huismoeder ook gewoon niet weten hoe ze verder moeten, we heeft James aangegeven dat dit niet zo langer kan en dat als er niets zal veranderen hij op zoek gaat naar andere werknemers. Dit komt ook omdat er klachten waren gekomen van sommige ouders.  

We zijn wel tot een afspraak gekomen, we hebben afgesproken dat we de kinderen om 10:00 en om 12:00 naar het toilet te begeleiden. Dus de eerste stap is gezet!

Ik moet zeggen dat ik me enorm rot voelde dat dit zo direct gezegd werd, James en Maartje zeiden dat dit niet door ons kwam en dat dit al heel lang een probleem is, maar toch…. Je hebt toch het idee dat de huismoeder je er op aankijken…. En jawel de volgende dag werden we door alle huismoeders genegeerd behalve door Stella de Lerares. Ach we zijn hier voor de kinderen en daar hebben we iets heel moois voor bereikt, het meer mogen gaan naar het toilet. Ik moet zeggen dat ze met de dag meer bijdraaien en vandaag was het erg gezellig op het project. Erg fijn!

Het vorige weekend zijn we met zijn 5e naar senga bay geweest, dit is een plaats aan het meer van Malawi. We vertrokken op de zaterdag om 07:00 in de morgen. Het was 2 uur rijden en kwam dus om 10:00 aan in senga bay. We kregen onze kamers te zien en hadden even tijd om om te kleden, want om 10:30 stond onze boot al klaar om met ons naar het eiland te varen om daar te kunnen relaxen, zonnen, snorkelen en lekker te eten. Het meer was erg onrustig dus het was een spannende boortrip naar het eiland. Eenmaal aangekomen op het eiland was deze spannende trip het zeker waard, want wat een uitzicht! Marinda en ik zijn samen gaan snorkelen terwijl de andere lekker gingen zonnen. Ook werd toen het eten klaar gemaakt door de boot bemanning. Heerlijke verse vis met rijst en groente J klaar gemaakt op een vuurtje in de rotsen. Heel de ochtend en middag gesnorkeld en lekker gerelaxt om vervolgens terug te gaan aan land om daar s ‘avond lekker te gaan eten. Zondag hebben we eigenlijk heel de dag aan het strand gelegen. Om 5 uur zijn we richting Lilongwe terug vertrokken.

Maandag startte we weer op het project. We hebben die dag huisbezoeken gedaan samen met James. We gingen kijken in de huisje of we iets konden betekenen. Zo hebben we bij sommige de afwas mogen doen, tijdens de afwas klets je dan wat met de bewoners en zo kom je veel te weten hoe het hier echt gaat. Zo zaten we bij een familie, zij woonde met 15 mensen in een huisje. Opa en oma, vader en 12 kinderen! De oudste kon redelijk goed Engels dus daar hebben we wat mee geklets. Ook woonde er een meisje met een kindje, zij was al moeder van een kindje van  1 jaar en zelf was ze 17 jaar oud. Zoals ik begreep was de vader niet meer in beeld, ook haar eigen ouders had ze niet  en woonde bij haar opa en oma. Haar moeder had haar verlaten toen zij erg klein was. Zo vertelde ze over het leven hier. Weetje, je hoort altijd van die verhalen en dan denk je dat is heftig, maar nu zit er ineens een gezicht bij… een levend iemand waar jij mee praat..

Dinsdag ben ik terug gegaan naar mijn project van vorig jaar, house of joy. Super super leuk om terug te zijn! Ik heb iris meegenomen om haar te laten zien waar ik vorig haar geweest ben. We werden hartelijk ontvangen met fanta en koekjes, echter super lief! Ik heb Iris daarna een rondleiding mogen geven en alle huismoeders aan haar voorgesteld.

Ik vond het erg leuk dat iedereen me nog herkende en het erg leuk vonden om me weer terug te zien. Sommige kinderen waren er nog en andere kinderen waren er niet meer. Zo was  er een jongetje medesonn Vorig jaar was hij erg ziek binnen gebracht bij house of joy, met goede medicatie en goede voeding knapte hij goed op. Ik vond dit bijzonder dat ik hem nog goed kon herinneren. Ook was het een heel vrolijke mannetje en absoluut niet verlegen. Nou ik kwam binnen en hij begon toch eens een partij te huilen! Nu zou je denken misschien van blijdschap om mij te zijn, nee hoor hij liep heel hard weg! De huismoeder vertelde mij dat hij erg verlegen geworden was en dat hij het niet zo had zitten op onbekende mensen. Ook waren er veel nieuwe kinderen, waarvan een meisje van 2 weken.. ik denk dat ze veel te vroeg geboren is omdat ze enorm klein is. De zusters legde me uit dat ze binnen gebracht is door haar oma omdat haar ouders haar verlaten hebben..

Donderdag ben ik op safari vertrokken, de safari hebben we gedaan in Zambia. Om 07:00 zijn we vertrokken vanuit Lilongwe naar Zambia, het ongeveer 5 uur rijden. Rond een uur of 1 kwamen we aan en kregen we uitleg over de gang van zaken op het kampement. Zo mochten we als het donker werd niet meer alleen naar het toilet lopen, het kwam namelijk erg vaak voor dat er wilde dieren zoals olifanten en nijlpaarden in het kampen ment rond liepen. We moesten dan aan een bewaker vragen om mee te lopen. Na deze uitleg zijn we lekker gaan relaxen in het zwembad, en jahoor….. na een uur hadden we opeens een kudde olifanten in het kampen ment. Vorig jaar ook de safari gedaan, maar het blijft toch bijzonder om deze dieren van dichtbij te kunnen zien. De donderdag zouden we zelf nog niet op safari gaan, maar de volgende dag om 5 uur ging het dan toch echt gebeuren, op safari! Althans, dat dacht ik…..

Donderdag avond ben ik naar bed gegaan met al een beetje een vervelend gevoel in mijn buik, ik had last van mijn maag en was misselijk. Ik dacht na een nachtje slapen zal dat wel gezakt zijn, maar nee…  2 uur later werd ik wakker van enorme buikpijn. Ik had het gevoel te moeten spugen, maarja ik lag midden op de savanne in een tentje met veel wilde dieren om me heen. Ik toch maar uit me tent gegaan en doormiddel met mijn zaklamp te knipperen de bewaker proberen te roepen om met me naar het toilet te gaan, helaas die was dus te laat… de eerst volgende boom werd de gelukkige. Ik had gehoopt dat het hier bij bleef, maar ook dat was anders dan gehoopt. Ik heb heel de nacht moeten spugen. Op ten duur moest ik in het kamp komen zitten van de bewakers, hun hebben pap voor mij gemaakt (anders moest ik opeten anders moest ik naar een dokter). Met veel pijn en moeite deze toch maar op gegeten en verder heel de nacht bij hun gezeten. Ik had een boom aangewezen waar ik mocht spugen, dit zodat ze in de gaten konden houden dat er geen wilde dieren kwamen. 1x had ik dat ik klaar was met spugen en ik op keek en voor mij een nijlpaard zag, toen moesten we even te tent. Het was dus ondanks het erg ziek zijn toch een indrukwekkende nacht haha! De volgende dag mocht ik niet mee op de safari… ik had heel de nacht niet geslapen, had veel vocht verloren en had weinig binnen kunnen houden. Ook wilde ik het zelf niet want het had gewoonweg niet gekund. Flink balen dus! Gelukkig was er de volgende ochtend antibiotica en bleef ik hopen dat ik snel beter zou worden. Een hele ochtend wat proberen te rusten, echter was dit moeilijk omdat het 37 graden was dus daarom erg warm in de tent!

Gelukkig knapte ik wat op in de middag. Met veel diarree remmers en de antibiotica toch meegegaan op nightdrive. Avonds nog wat proberen te eten en gaan slapen, en gelukkig heb ik heerlijk geslapen om vervolgens mee te kunnen met de dag safari. Ik voelde me nog niet helemaal goed, maar goed genoeg om te kunnen genieten van de safari. We hebben trouwens 2 safari’s op een dag. Een van 6 tot 10 uur in de ochtend en een van 4 tot 8 in de avond. Om 6 uur is het donker dus je hebt dan 2 uur een safari in het donker, vet leuk.

Wat misschien sommige mensen op mijn facebook gezien hebben is dat we in de ochtend iets hele bijzonders hebben gezien.  We hadden een groep leeuwen en leeuwinnen gezien, verderop stonden 3 zebra’s. De gids vertelde dat er een grote kans in zat dat zij gingen jagen. En jahoor, daar gingen ze. We hebben van het begin tot het eind de jacht gezien. Ik vond het persoonlijk erg heftig, dit omdat de zebra heel lang bleef leven. Zijn buik lag al open, de darmen zag je overal vliegen en de zebra deed nog zo zijn best op los te komen. Ik heb dit dan ook met tranen in mijn ogen gekeken. En ja ik weet dat het de natuur is maar toch op zo’n moment is het verschrikkelijk. Toen eenmaal de zebra dood was, was het goed. Toen heb ik foto’s gemaakt en genoten van het bijzondere momenten dat wij mochten mee maken. De gids had dit zelf nog maar 2x meegemaakt!

Zondag zijn we terug naar Lilongwe vetrokken om vervolgens te beginnen aan mijn laatste week op het project. Maandag heb ik met 2 andere vrijwilligers geverfd op het project, we hebben het abc op de muur gezet. Dit omdat er geen mogelijkheid is om het abc te oefenen.

Vandaag hebben we een hele drukke dag gehad. We zijn vanmorgen begonnen om 09:00. Toen we met alle kinderen aan het eten waren kwam er opeens een onbekend man binnen lopen. Ik zag meteen dat hij onder invloed was van iets. Ik keek om me heen en alle 6 de huismoeders keken naar beneneden, je zag de angst in hun ogen. Hij ging naast een paar kinderen zitten en at het eten op van hun. Er is toen een huismoeder stiekem de tuinman gaan halen, die heeft hem opgepakt. Later vertelde de huismoeder dat zij zagen dat hij onder invloed was van drugs en dat je daarom nooit weet wat hij toe in staat is en wat hij bij zich draagt.   Om 10:30 zijn we gaan helpen bij de sportdag op de middelbare school. Een grote chaos, maar hartstikke leuk. We hebben gevoetbald met de jongens en touwtje gesprongen met de meiden. Daarna ontstond er spontaan een soort van dans wedstrijd plaats, en zelfs de leraar deed mee!!

In de middag zijn we met 2 huismoeders naar de stad geweest om nog een aantal boodschappen te halen, hartstikke gezellig.

Ik ga er mee stoppen, hopelijk vonden jullie het een leuke blog! Ik denk dat mijn volgende blog vanuit thailand is!

Tionana,

Suus.

week 2!

Zo weer een nieuwe blog. Het is al even geleden maar ik heb hier zoveel te doen dat ik niet altijd tijd heb om mijn blog te schrijven. Ook is het internet niet altijd goed waardoor het soms lang duurt voordat iets online staat. Maar bij deze, een nieuwe Blog vanuit Malawi!

Vrijdag vertelde ik jullie dat voor mij het weekend zou beginnen en dat we in dit weekend de berg zouden beklimmen. Nou…… dit liep een beetje anders. Ik zal beginnen met zaterdag want deze liep wel volgens planning. We zijn om 10:00 met een groepje naar Town gaan, het centrum van Lilongwe. We hebben daar eerst wat boodschappen gedaan en naar de souvenirs markt geweest. Het was Ingrid haar laatste dag en die wilde nog wat kopen om me naar huis te nemen. We wilde naar de stoffenmarkt maar dit was mislukt. Ik dacht namelijk te weten hoe daar te komen maar we kwamen op een hele andere markt uit! Evengoed ook een hele belevenis! Rond de middag zijn we gaan lunchen bij kiboko, een leuke tent in Lilongwe om te lunchen. Dit is even goed de zelfde organisatie waarmee wij op safari gaan. Afijn, wij lekker geluncht en daarna zijn we naar het zwembad vertrokken, om even af te koelen en lekker te relaxen.

De volgende dag (zondag) zouden we eigenlijk de berg gaan beklimmen met nog 4 andere meiden. We zouden om half 7 opgehaald worden omdat het anders te warm is om te klimmen. Vroeg opstaan dus op de zondag! We hadden de dag daarvoor pannenkoeken gebakken, hier waren er nog een aantal van over, dus vonden we het wel een goed idee om hier mee te ontbijten. Wij goed ontbeten met pannenkoeken en brood, want ja en zou namelijk een hele zware tocht worden in de warmte van Afrika. Helemaal gereed zaten we klaar, goede schoenen aan, goede kleding aan en goed ontbeten. En jaa…… je voelt hem zeker al aankomen, de gids kwam niet opdagen… We hebben tot 09:00 uur gewacht, een aantal telefoontje gepleegd maar er kwam geen gids. Om 09:00 hebben we besloten om niet meer te gaan omdat het anders wel erg warm zou worden. Flink balen omdat er eigenlijk een weekend ‘’verspild’’ is was. En weekenden zijn zeldzaam en juist bedoeld om het land te verkennen. Achjaa.. niks aan te doen. Besloten om de bikini aan te trekken en met zijn alle te lunchen bij een hotel met zwembad! Ook niet verkeerd natuurlijk!

We kregen maandag wel bezoek van de baas die de trip naar de berg verzorgd. Hij kwam zijn excuses aanbieden en ons geld terug brengen. Uiteindelijk was het niet de fout van deze organisatie maar een samenloop van omstandigheden. In ieder geval heel fijn en netjes dat zij dit persoonlijk kwam vertellen!

Maandag zijn we weer begonnen met werken op ons project. Ik moet zeggen dat ik nog steeds moet wennen. Het verschil is zo groot! Zo blijven de kinderen erg stout en zijn ze moeilijk te corrigeren omdat we de taal niet spreken. We vragen dan wel hulp aan de huismoeders maar die corrigeren ze naar mijn idee niet vaak genoeg. De dagen duren soms erg lang, dit omdat de kinderen eigenlijk niet vermaakt worden. We willen graag activiteiten ondernemen, maar ook dit is lastig. We hebben hierbij de huismoeders nodig die ons kunnen helpen met sowieso de taal, echter vinden de huis moeders dit niet altijd nodig. We hebben bijvoorbeeld dinsdag de kinderen geschminkt, dit was heel leuk maar erg hectisch. Alle kinderen willen eerst en het is een heel gevecht voordat zij geschminkt worden, ook hier zijn dan de huismoeders nodig maar dit gebeurde niet…. Ik denk dat dit ook wel een stukje cultuur is. Ik merk dat de basis behoefte belangrijk zijn hier. Ik bedoel hier eten en drinken en wassen mee, dit word dan ook vaak met veel aandacht gedaan. Echter ontbreekt er 1 ding en dat is een stukje liefde en aandacht. Ik zeg niet dat de huismoeders niet liefdevol zijn naar de kinderen toe, maar de kinderen krijgen naar mijn idee weinig ‘’positieve’’ aandacht. Na het stukje van les geven worden de kinderen bijvoorbeeld van 09:30 tot 12:30 vrij gelaten om te spelen. Op het begin lukt het de kinderen nog wel om zichzelf bezig te houden, maar in de loopt der tijd gaan ze klieren, met elkaar vechten en vooral uitproberen.

Morgen hebben we een gesprek met Maartje de coördinator en de ‘’baas’’ van het project. We hebben namelijk een aantal vragen. Zo zouden we graag ook in het dorp willen helpen, de vrouwengroep bezoeken en het soort fabriekje waar de maismeel gemaakt word bezoeken. Ook krijgen we morgen uitleg over de scholen die volgende week weer straten, hierbij zouden we ook mogen gaan helpen. Een leuk vooruitzicht dus! Verder is het wel leuk hoor! Niet dat het negatief is, maar dan merk je dat de cultuur erg verschillend is en dan lastig is.

Vandaag hebben we ook mogen kijken hoe ze brikkets maken. Dit zijn een soort aanmaakblokjes om op de koken. Ze maken dit van een aantal dingen waarvan ik er nog een weet.. dit was poep. 1 vrouw en 1 man pakte dit met hun handen op en kneden dit, dit werd heel hard op elkaar gedrukt zodat het een harde schijf werd. Deze schijven moesten 4 dagen drogen buiten in de zon, en voor een kookbeurt heb je 100 van deze schrijven nodig! Werk aan de winkel dus. Ze vroegen ons om mee te helpen, ik ben niet heel snel vies van iets, maar om nou poep te gaan kneden met mijn handen vond ik beetje ver gaan. Ik heb daarom op een subtiele manier aangegeven dat ik wel ging koken, er was namelijk maar 1 huismoeder aan het koken.

Vandaag hebben we een les chicewa gehad, dit is de taal dat zij hier spreken. Deze les werd gegeven door Victoria een meisje die Maartje kent. Victoria is 20 jaar en studeert aan de universiteit, zij kan dus goed Engels wat het daarom makkelijk maakt om ons de taal te leren. Maar jeetje…. Wat is deze taal moeilijk! Zo wist ik natuurlijk al een aantal woorden, maar nu word het verder veel oefenen. Het was dan ook vaak lachen om de verkeerde uitgesproken woorden en zinnen. Wel heb ik een aantal woorden gevraagd die mij zouden kunnen helpen om aan te geven aan de kinderen dat zij over mijn grens heen gaan. Ik heb het opgeschreven, wel moet ik nog even oefenen met de uitspraak hahaha.

Verder heb ik het enorm naar mijn zin en hebben we een hele gezellige groep vrijwilligers!

Dit weekend gaan we naar Senga Bay, daar gaan we snorkelen en lekker relaxen. Enorm veel zin in!p

Nou schatties, ik hoop snel wee een blog te kunnen schrijven!

project en andere bijzondere dingen!

Zo mijn eerste week in Afrika.. de tijd vliegt en alles gaat veel te snel!

Dinsdag heb ik kennis gemaakt op mijn project, heeeeel wat anders dan ik had gedacht. Vorig jaar zat ik op een project wat erg gestructureerd was en het project was in de stad. Dit betekend dat het in een ‘’Rijkere’’ buurt lag. (nog niet te vergelijken met de buurten in Holland). Nu zit ik in een buitendorp van Lilongwe, Kauma. Het is met de minibus ongeveer anderhalf uur reizen waar ik 1 keer moet overstappen. De duur van je reis ligt aan het aantal minibussen die aanrijden en jou richting op moeten.

Dinsdag dus, ik vertrok om half 8 om vervolgens om 9 uur voorgesteld te worden aan Jake, het hoofd van mijn project adziwa. Ik heb eerst uitleg gekregen van Jake over het Project en ik wil het ook graag aan jullie uitleggen. Adziwa is een project in Kauma. Adziwa heeft huisjes gebouwd voor families, deze families mogen hier wonen in ruil voor het in huis nemen van kinderen zonder ouders. Deze kinderen kunnen dus opgroeien in een ‘’normaal gezin’’. Voor Afrika vind ik het project erg zelf voorzienend ze hebben een tuin waar zij groentes verbouwen voor in de Sima. Ook hebben zij dieren die zij eten en of verkopen. Op het project is een daycare waar ik voornamelijk aan het werk ben samen met Iris, zij is ook een Nederlandse vrijwilliger. Op de daycare komen kinderen die in het dorp wonen, hier krijgen zij les en in de middag eten. De kinderen zijn van 0 tot ongeveer 8 jaar oud en de oudste gaan daarvan naar een soort basis school. Echter is deze nu dicht in verband met de school vakantie. Wel gaan iris en ik hierbij helpen.

Het is een mooi project, maar wat moet ik wennen. De kinderen krijgen bijna geen aandacht en gaan op een verkeerde manier aandacht vragen, want ja dat doen kinderen op die leeftijd. De kinderen zij me momenten erg stout, maken dingen kapot en wanneer de huismoeder niet aanwezig zijn luisteren ze slecht naar iris en mij. Ook de structuur ontbreekt, het is elke dag gokken wat er komt. Iris en ik hebben daarom besloten op samen met Stella ( de hoofd huismoeder) een structuur te maken, niet dat dit alleen belangrijk is voor ons maar de kinderen hebben hier ook echt behoefte aan.

Mijn dag bestaat nu voornamelijk uit les geven, de kinderen bezig houden, koken en helpen in het huishouden. Ik moet zeggen dat koken echt een hele opgaven is. We moeten er voor zorgen dat we eerst vuur hebben om op te koken, dan wachten we tot het water kookt en moeten we er heel snel een soort van maismeel er doorheen roeren. Dit is erg zwaar om te doen. Onvoorstelbaar dat deze vrouwen dit zo snel doen met vaak nog een kindje op hun rug. Dit papje, genaamd sima, eten zij morgens, middags en avonds. Het lijkt een beetje op aardappel puree van structuur en het smaakt eigenlijk naar niks. Ook gaan we de tuin in om groente te halen. Ik ben er nog steeds niet achter wat het precies is, maar het smaakt eigenlijk naar niks en het lijkt op onkruid. Een hele ervaring om dit te maken, en vaak ook erg gezellig met de huismoeders. Ze willen van alles weten en wij natuurlijk van hen. Sommige spreken Engels en andere weer niet, maar met handen en voeten hebben we hele gesprekken.

Na het eten gaan iris en ik afwassen met

een aantal huismoeder. We moeten dan eerst water gaan halen bij de waterpomp. We vullen dan 2 bakken met water, in de ene bak word het gewassen met groene zeep en in de andere bak word het omgespoeld. We doen dit zittend op de grond. De huismoeders doen dit bukkend, wat ik echt niet snap is dat hun hier geen rugpijn door krijgen. Ik kan dit nog geen 5 minuten volhouden. Wel is het nou al elke dag voorgekomen, dat wanneer ik dan even op grond zit en ik weer op sta, ik helemaal onder de mieren zit. Ik ben er nog niet achter waar zij nou precies op af komen.

In de middag is het vooral de kinderen bezig houden. Je ziet enorm goed het verschil tussen arm en iets rijker. Sommige kinderen hebben helemaal niks van eten en drinken mee, dit is dan elke dag. Sommige kinderen hebben alleen chips mee omdat dit goedkoop is in Malawi. Ze krijgen helemaal niks van vitamine binnen. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat in deze tijd er nog mensen zijn die gewoonweg geen eten hebben. Op het project word wel alles gedeeld met elkaar, dus het is niet zo dat deze kinderen ook niks krijgen. Zo had ik vandaag ook een perzik mee, de huismoeders hadden dit nog nooit gegeten. Perziken zijn vaak te duur. Ik heb hem in hele kleine stukjes gesneden zodat iedereen een stukje kon proeven.

De reis naar mijn project is ook altijd indrukwekkend. Elke dag rijden we wel een andere route, dus ik zie heel veel. Ook proberen ze me elke dag op te lichten. Een ritje is 300 kwatcha, en elke keer proberen ze me meer te laten betalen. De bestuurders van de busjes proberen vaak stoer te doen door hard te rijden of om stoer achter het stuur te zitten, het is dan grappig als ze uitstappen want dan hebben ze vaak roze crocks aan hahaha. Ook kom je de leukste mensen tegen in de mini bus die altijd wel in zin voor een praatje. Ook dan is het verschil goed te zien tussen arm en rijk.

Gisteren kwam er een ‘’hippe’’ malawiaan naast me zitten. Met een hippe malawiaan bedoel ik dan, iemand met een gele broek met paarse stippen, met een hip shirt en pet en een gitaar. Ik voeg of hij een muzikant was waarop hij begon te vertellen. Hij vertelde mij dat hij een beroemd persoon was in Malawi en dat hij zijn eigen muziek maakte, dit kon evengoed wel kloppen want iedereen begon te lachen toen hij instapte. Ik was nog niet overtuigd omdat veel mensen hier dingen verzinnen om interessant te doen bij de azoengoes (blanke personen). Toen vroeg hij om mij nummer, echter is het niet heel verstandig om dat te doen in Malawi, dit omdat je de mensen niet kent en niet weet wat ze van je willen. Ik heb hem verteld dat mijn telefoon in Nederland ligt omdat ik hier in Malawi toch niet kan bellen, dat geloofde hij en hij schreef zijn nummer, facebookpagina en een handtekening voor me op een briefje. Nog even gekletst samen en hij vertelde me dat hij naar een interview ging. Eenmaal toen die uitgestapt was heb ik mijn internet snel even aangezet op mijn telefoon om hem op te zoeken, en ja hoor, het bleek weldegelijk iemand bekends te zijn! Spijt dat ik geen foto gemaakt heb met hem samen.

We werken 5 dagen in de week en in het weekend hebben we vrij. Vandaag is dus mijn weekend begonnen en we beginnen de zaterdag met een relax dag. Morgens gaan we de stad in om ergens te lunchen en middags het zwembad te bezoeken. Het zwembad is bij een hotel en is echt voor de rijkere mensen. In het zwembad zie je dan ook alleen maar rijke mensen en blanke mensen. Ik heb het de vorige keer omgerekend en voor 7 euro heb ik kunnen zwemmen eten en drinken. Voor ons heel goedkoop maar voor de mensen hier erg veel geld. Zondag ga ik met iris en 3 Noorse meisjes een berg beklimmen. Ben benieuwd hoe ik het dit jaar vol ga houden, vorig jaar was het namelijk echt een drama…… maarja toen was ik ook wat zwaarder en sporten deed ik nooit. Nu ben ik veel kg kwijt en sportte ik elke week. Duss goede hoop!

Ik hoop snel weer te kunnen schrijven!

Toedelsssssss

Eerste dagen in Malawi

Nou, daar zit ik dan! Op een bankje in Malawi! Laten we bij het begin beginnen.

Vrijdagmiddag om 14:30 werd ik op gehaald door mijn ouders om vervolgens naar het vliegveld in Brussel. Ook mijn aller aller beste vriendin ging mee om mij uit te zwaaien! Het afscheid was niet heel leuk ( de mensen die mij kennen weten dat ik afscheid afschuwelijk vind). Eenmaal in het vliegtuig viel eindelijk alle spanning van mij af en ik besefte me opeens dat ik nu echt weg was!

Ik had eerst een vlucht vanaf Brussel tot Vienna (Oostenrijk), om vervolgens naar Ethiopië  te vliegen. In totaal was deze vlucht 10 uur. Eenmaal in Ethiopië moest ik 3 uur wachten. Daarna had ik een vlucht naar Malawi die die 4 uur duurde. En toen was ik eindelijk in Malawi! 1 stap uit het vliegtuig en het was vertrouwd, eindelijk was ik terug waar ik vorig jaar zoveel mooie dingen gedaan heb en zoveel mooie herinneringen aan heb. Even om een visum, of najaa even…. 2 uur moeten wachten en ik had hem. Typisch op zijn Afrikaans, je moet je voorstellen dat er een Nederland een loket is op alles in een keer te regelen. In Malawi doen ze het allemaal wat rustiger… Ik moest langs 4 loketten. 1 loket om je paspoort te checken en je ingevulde papieren, tweede loket om te betalen, 3 loket om een stempel in je paspoort te zetten en het laatste loket je vinger afdrukken af te nemen. Jaa, toen wist ik het zeker…. Suus is weer in Malawi!

Ik werd opgehaald door de vaste taxi driver, rachied. Vorig jaar heeft hij mij ook rond gereden. Hij zag mij en er was gelijk herkenning, erg leuk om zo aan te komen! Op het vliegveld even geld gepind en een Malwiaans nummer aangevraagd, dit zodat bellen en internet goedkoper is dan met een Nederlandse kaart. Voor de Thuisblijvers, voor jullie veranderd mijn nummer niet J

Na een uurtje rijden was ik in het doninggoood house, dit is het vrijwilligershuis waar ik de komende 4 weken verblijf. Hier wonen nog 6 andere vrijwilligers die ook werken in Lilongwe, 4 vrijwilligers zijn Nederlands en we hebben nog 2 Noorse vrijwilligers. Super leuk, en goed om mijn Engels een beetje te verbeteren!

Eenmaal gesetteld, mijn spullen uitgepakt en lekker opgefrist met zijn alle wat gegeten en daarna lekker naar bed! Ik had namelijk maar 1 uur geslapen en was toch wel erg moe. Heerlijk om weer een ‘’tent’’ in te kruipen (zie een stapelbed met een klamboe voor je).

De volgende morgen werd ik om 10 uur wakker, s’ ’avonds vroeg naar bed gegaan en klokje rond geslapen. Besloten met de andere vrijwilligers om een dagje te gaan relaxen bij een zwembad in de buurt. Heeeeerlijk dagje gehad en lekker geluncht. Fijn om zo je tijd in Malawi te beginnen J

Maandag heb ik nog wat uitleg gekregen over de stad en de werking van het openbaar vervoer. Ik wist het nog van vorig jaar maar er waren een aantal dingen veranderd. Fijn om weer in de stad te zijn. Sommige mensen herkende me nog vorig jaar ( de tuk tuk driver and the market man)

S ’middags ben ik een wandeling gaan maken met nog 3 andere vrijwilligers. Avonds hebben we gezamenlijk gekookt en lekker wat gegeten. Alles wat relax totdat er iemand een schorpioen vond in de badkamer! Paniek natuurlijk… want ja als je met 7 vrouwelijke vrijwilligers in een huis zit en je vind een schorpioen, gebeurd dat nou eenmaal. Ik ben vervolgens de bewaker gaan halen en hij heeft hem netje opgeruimd voor ons!

Morgen ga ik kennis maken op mijn project. In mijn volgende blog zal ik wat meer vertellen over mijn nieuwe project. Het is in ieder geval 1 en een half uur reizen met het openbaar vervoer, dat word een hele opgave. Het openbaar vervoer is hier namelijk de minibus en niet de meest comfortabeler manier op te reizen. Maar ach… ook dat is Afrika.  

Volgende week ga ik terug naar mijn project waar ik vorig jaar gewerkt heb. Dit is zomaar een dagje om te kijken hoe het met de kinderen is die ik toen verzorgd heb. Super veel zin in!

Ik hoop mijn volgende blog snel te plaatsen, maar vanaf gisteren doet de stroom weer vreemd. Het is weer warmer aan het worden dus we zullen minder stroom hebben….

Tionana ( tot ziens)

Mijn avontuur.

Lieve mensen,

Vandaag vertrek ik dan..... 1 jaar naar toe geleefd, veel moeten regelen en mijn opwinding steeds moeten bewaren omdat ik anders gek werd van mezelf. Maar vandaag is het dan eindelijk zo ver, Suus gaat weer op reis! Mijn reis gaat dit jaar naar Malawi, Zambia, Thailand en india.

Nou, over een uurtje word ik opgehaald om naar het vliegveld in Brussel te vertrekken. Ik vlieg vanavond en zal om 13:00 morgen in Malawi aankomen. Ik ga daar eerst een maand werken met kinderen. Via deze blog wil ik jullie op de hoogte houden van mijn ervaringen en spannende verhalen (want ja suus maakt altijd weer iets mee wat niemand mee maakt...).



Wat is het koud!!! Weer terug in Nederland.....

Nou daar zit ik dan, in me pyjama, een dik vest en dikke sokken.. Wat is het koud hier in Nederland en wat is het hondenweer. Na een geweldig afscheid op mijn project, met veel zingen en dansen was het voor mij dan toch tijd om naar huis te gaan, helaas......

Woensdagmiddag vertrok ik om half 2 vanuit Malawi naar Brussel. Op de luchthaven was het even spannend, ik had namelijk een groot soevenir voor mezelf gekocht, echter paste deze niet in me tas.. Ik had in malawi er al voor gezorgd dat ik hem goed ingepakt had, dit had ik gedaan me eierdozen en een handdoek. Ik had hem in mijn rugtas gedaan, we stak hij er een meter uit maar ik dacht dt moet wel lukken. NIet dus... Toen ik mijn bagage moest inleveren werd er gelijk verteld dat hij in me tas moest. Ja dat snapte ik ook wel, maar als dat ding gepast had in me tas had ik dat er natuurlijk wel gedaan... Na dat 10 keer uitgelgd te hebben, en dat hij het een aantal keer geproeerd had om hem in me tas te doen, kwam hij dan toch tot te conclussie dat het niet ging. Hehe....

Toen hij mij vertelde dat hij dan niet mee mocht, werd ik toch een beetje geiriteerd, ik heb hem gevraagd wat de andere mogelijkheden waren om hem toch mee te nemen. De eerste optie was betalen en de tweede optie was dat ik hem zou laten sealen rond mijn koffer en dan hopen dat hij heel zou aankomen.. Nou dat laatste moest dan maar, want ik wilde hem heel graag mee. Echter moest ik hier 3000 kwatcha voor betalen (omgerekend zo 3,75 euro) en ja laat ik nou net geen geld bij me hebben.. Ik weer terug door de douane, daar ook nog eens mijn verhaal uit leggen en na veel overleg mocht ik er dan weer terug door, op naar een pin automaat. Nou en wat was ik blij dat ik terug was en kon inchecken, niet dus. Eerst moest heel mijn tas gecontroleerd worden voordat hij gesealt werd, dit omdat ze hem dan noet eer open moeten maken bij de douane. Nou werkelijk ales wat in me koffer zat werd gevraagd wat het was, hoeveel ik er voor betaald had en voor wie het was. Na ongeveer een half uur was ik dan toch ingecheckt en kon mijn reis terug naar huis beginnen.

Na een lange reis van 19 uur, 2x een tussen stop te hebben gehad, een in blantayer en een in parijs en mijn overstap in ethiopien, kwam ik dan toch eindelijk aan in brussel. Ik hd weinig geslapen in het vliegtuig, dit omdat we noodweer hadden onderweg en ik op etiopien 4 ur moest wachten en niet goed durfte te slapen. Ik was toch maar alleen....

Op brussel geland, mjn bagage gepakt, ging ik dan toch eindelijk door de poorten van aankomst hal. Mijn moeder had gezegd dat ze alleen zou komen omdat er veel mensen gewoon moesten werken. Maar toen ik eenmaal door de poorten ging zag ik niet alleen mijn moeder staan, maar mijn tante en laura!!!! wat was dat een enorme verassing. Trouwens heel het vliegveld wist dat ik denk ik aangekomen was, want toen ik door de poorten kwam riep laura zo hard van enthousiastme. hahahaha

wat is het koud in Nederland! ik ben 6 weken rond de 30 graden gewend geweest, nou dat valt dan toch vies tegen dat je in je zomerkleding en slippers land in een land waar het op dat moment 5 graden is brrr.... ik moet er nog steeds aan wenne. Na al veel vertellen over afrika kwamen we thuis, hier at ik een lekkere boterham met kaas en toen toch nog maar even gaan slapen, ik had immers bijna niet geslapen en dat begon ik tch wel te merken.

Sávonds zou mijn oma komen en lauw zou nog even langs komen. Ik zat in mijn flobber trui aan tafel, toch gelukkig nog even een bh aangetrokken, toen de deurbel ging. Nou en dat is heel de avond zo doorgegaan. Vrienden, familie en collega's waren er om me welkom te heten terug in dit koude kikkerlandje en om natuurlijk mijn verhalen te horen. Ik wist hier eht helemaal niks van, dit hadden me ouders voor me geregeld. dit was dus echt een enom leuke verassing.

Jongens, wat ik heb ik een geweldig reis gehad. Ik kan het niet omschrijven maar wat was dit geweldig. Ik heb zoveel enorme mooie dingen mogen meemaken, ervaringen op gedaan, en daarvoor ben ik heel dankbaar. Ook ben ik in een vervelende priode toch wel vertrokken naar Afrika, en wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Ik ben weer de suus wie ik was, en het is heel cliché, maar ik heb echt mezelf terug gevonden in afrika!

ook wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties, het was erg leuk om te zien dat zoveel mensen me volgen en waardering voor me hadden.

Wat ik al tegen een aantal andere mensen had gezegd, Afika ik kom zeker heel snel terug!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood